Maria Zaal houdt een grote plaats voor GroenLinks in haar hart. Zij blijft betrokken, voorlopig op afstand, maar betrokken.

WEG
De lijst voor de komende verkiezingen is vastgesteld. Ik sta er niet op. Ruzie binnen GroenLinks? Vechten ze elkaar daar nu de tent uit? Neen, gelukkig niet. En WEG ben ik een beetje wel en een beetje niet. Laat ik proberen het uit te leggen.
In 1993, in de vorige eeuw dus,  werd ik lid van de gemeenteraad. Jaap Berghout was mijn  voorganger; hij verhuisde naar Utrecht, was daarmee raadslid af en ik werd zijn opvolger. Ook bij de gemeenteraadverkiezingen van 1994 kreeg GroenLinks weer een zetel van de Papendrechtse kiezers. Ik werd raadslid, René van Engelen het burgerraadslid. In 1998 ging het niet anders. Samen met René hebben we een positie voor Groenlinks opgebouwd. Kritisch, maar ook constructief en meedenkend. In 2002 wilde René ook wel eens het èchte werk gaan doen. Afweging werd We gaan voor twee zetels , maar in ieder geval met René op plaats één. We kwamen samen terug in de Raad en Bert de Jong werd ons duo, ons burgerraadslid. In deze periode speelden de oppositiepartijen een sterke rol. We kregen van de coalitie die kans en namen hem. Zo tegen het einde van de periode realiseerde ik me dat ik bijna twaalf en een half jaar raadslid was. Je hebt alles al een keer meegemaakt, de uitdaging wordt minder. De reglementen van GroenLinks beperken ook de zittingsduur. Het afscheid leek in zicht te komen.
AFSCHEID
Ik had al bedacht dat het toch wel erg leuk zou zijn met mijn inmiddels al lang gepensioneerde echtgenoot nog wat zomers per boot door Nederland te scharrelen. Bert Blase vroeg me zo´n half jaar voor de verkiezingen al eens of ik straks geen wethouder wilde worden. Nou, daar moest ik wel lang over nadenken. Die kant van het besturen van Papendrecht kende ik nog niet. Ik was er wel nieuwsgierig naar. Maar, onze plannen dan om te gaan varen..... Kiezen werd lastig. De keuze kennen jullie allemaal. Ik heb JA gezegd. Ik ben niet WEG gegaan. Dat heb ik uitgesteld. Het werd een keuze waar ik geen moment spijt van heb gehad. Het is totaal anders, het vraagt heel veel energie, maar het geeft ook heel veel energie. Een college waar iedereen de ander in zijn-haar waarde laat. Ik heb genoten. Het laatste jaar werd me echter wel duidelijk dat nog een collegeperiode, als de kiezer het wil, mijn gezondheid niet zou toelaten.
WEL OF NIET OP DE KIESLIJST-WEL OF NIET WEG
Wat zou ik doen, wilde ik nog een plaats op de lijst om zo als lijstduwer te laten zien dat GroenLinks mij  aan het hart gebakken zit. Maar wat dan als ik veel voorkeur stemmen zou krijgen. Terug in de raad wilde ik niet, nog een periode als bestuurder leek me te zwaar. Kiezersbedrog is niet eerlijk. Uiteindelijk besloot ik met pijn in het hart om niet op de lijst te willen staan. Ik was WEG.
EERDER WEG
De verkiezingen zijn pas of al in maart aanstaande. Dat geeft je de kans om zaken af te maken, projecten af te ronden, je portefeuilles tot een goed eind te brengen. In de periode dat er een nieuw college wordt gevormd pas je op de winkel en ruim je je spullen op. Zo denk je dat het gaan zal. Je fantaseert wat over een nieuwe coalitie en bedenkt hoe je daar jouw kennis en ervaring kan overdragen.
Helaas het ging niet zo. Dit najaar werd bij mij voor de tweede keer borstkanker geconstateerd. Wederom moest een borst verwijderd. Vervolgens ook de lymfeklieren. Inmiddels heb ik de eerste van zes chemokuren gehad. Ik weet nu wat onzekerheid, vermoeidheid, misselijkheid, duizeligheid en twijfel betekenen. Het gaat niet slecht. Het is de weg naar een gezond lichaam, hoop ik. Maar zo weg gaan was niet de bedoeling
 
GroenLinks houdt uiteraard een grote plaats in mijn hart. Maar eerlijk is eerlijk, ik maak me meer zorg om mezelf.
Ik wil iedereen bedanken voor de mailtjes, de telefoontjes, de bezoekjes, de kaarten, de bloemen en alle lieve wensen.
 
WEG
Neen, ik blijf betrokken, voorlopig op afstand, maar  betrokken. En weg zal ik hopelijk komende zomer zijn. Genieten van ons mooie Nederland